Pri­li­kom pre­la­ska iz jed­ne u dru­gu ži­vot­nu fa­zu in­sek­ti se pre­svla­če, od­no­sno na­pu­šta­ju op­nu - omo­tač, ko­ju naj­če­šće na­zi­va­mo ,,ko­šu­lji­ca”. Me­đu­tim, je­dan dio in­se­ka­ta ni­ka­da ne do­vr­ši tran­sfor­ma­ci­ju, već osta­ju bes­po­moć­no za­gla­vlje­ni iz­me­đu tih fa­za. Raz­lo­zi za ovu po­ja­vu su raz­li­či­ti, a naj­če­šće se do­ga­đa da jed­no ili oba kri­la ne us­pi­ju da se iz­vu­ku iz ko­šu­lji­ce. Ov­dje po­sto­je i spo­lja­šnji raz­lo­zi po­put ma­sno­će vo­de, od­no­sno či­sto­će sa­me vo­de­ne po­vr­ši­ne gdje se če­sto do­ga­đa da pr­lja­va za­pje­nu­ša­la vo­da za­gla­vi u tran­sfor­ma­ci­ji vo­de­nog isek­ta i osta­vi ga bes­po­moć­nim. Ka­te­go­ri­je ovih vo­de­nih in­se­ka­ta na­zi­va­mo na en­gle­skom: crip­ple (osa­ka­će­ni, ne­spo­sob­ni in­sek­ti).
Po­sto­ji ve­li­ki broj auto­ra (i ta­je­ra) ko­ji sma­tra­ju da ve­ći­na in­se­ka­ta ipak uspi­je­va da se pre­svu­če, ali da su mu­ši­ce ko­je imi­ti­ra­ju tu pre­la­znu fa­zu uspje­šne – lov­ne za­to što ih ri­be ra­do lo­ve u tom sta­nju, jer su ,,ra­nji­ve”- la­ko do­stup­ne. Ni­je za­ne­mar­ljiv broj onih ko­ji mi­sle da tu tran­sfor­ma­ci­ju - fa­zu ve­li­ki broj in­se­ka­ta go­to­vo ni­ka­da ne do­ži­vi (pre­la­zak iz vo­de u spo­lja­šnu sre­di­nu).
Niz fak­to­ra uzro­ku­je raz­lo­ge zbog ko­jih vo­de­ni in­sek­ti mo­gu da se ,,za­gla­ve” u pro­ce­su tran­sfor­ma­ci­je, od­no­sno uspje­šno­sti iz­le­ta­nja iz vo­de. Pri­je sve­ga to su spo­lja­šnja tem­pe­ra­tu­ra – tem­pe­ra­tu­ra va­zdu­ha, i unu­tra­šnja tem­pe­ra­tu­ra – tem­pe­ra­tu­ra vo­de. Ako je sun­čan (to­pao) dan, sa ma­lo vje­tra, uspje­šnost te tran­sfor­ma­ci­je će bi­ti ve­ća ne­go po ki­šnom i hlad­nom da­nu. Raz­lo­ge za (ne)uspje­šnost tran­sfor­ma­ci­je tre­ba­mo tra­ži­ti u br­zi­ni vo­de­ne stru­je jer je po­zna­to da in­sek­ti lak­še pro­bi­ja­ju po­vr­ši­nu vo­de na br­zoj ta­la­sa­stoj vo­di, ne­go na onoj spo­roj, gdje se po­vr­ši­na vo­de po­na­ša kao ele­stič­na mem­bra­na.
Vo­de­na po­vr­ši­na na ta­kvim spo­rim dje­lo­vi­ma po­sta­je po­sta­je po­blem i za ve­će in­sek­te, pa je na ovim mje­sti­ma ,,go­zba” za­ga­ran­to­va­na i za ve­će pri­mjer­ke ri­ba.
Što se ri­bo­lo­va­ca ti­če, po­treb­no je zna­ti da je ri­ba­ma kod ove fa­ze ve­o­ma bit­no ka­ko in­sekt iz­gle­da. One ne­ri­jet­ko zna­ju da uzi­ma­ju na po­la pre­svu­če­ne in­sek­te ko­ji bi se ka­sni­je mo­žda i uspje­šno otr­gli iz ko­šu­lji­ce. To je raz­log zbog ko­ga su ove imi­ta­ci­je vr­lo uspje­šne, čak i u slu­ča­je­vi­ma ka­da u ro­je­nju ne­ma mno­go one­spo­so­blje­nih in­se­ka­ta. Za­to je ogro­man pro­ce­nat uspje­šno­sti vje­štač­kih kre­a­ci­ja mu­ši­ca ko­je imi­ti­ra­ju mu­ši­ce ,,u fil­mu”, pu­pe, pli­va­ju­će nim­fe, i sl.
Ovaj pe­ri­od u ži­vot­nom ci­klu­su vo­de­nih in­se­ka­ta imi­ti­ra­mo sa mno­go­broj­nim uspje­šnim kre­a­ci­ja­ma vje­štač­kih mu­ši­ca. Naj­če­šći na­ziv za sve njih je - emer­dže­ri. Emer­džer je pre­laz iz­me­đu dvi­je fa­ze kod ro­je­nja vo­de­nih in­se­ka­ta, od­no­sno fa­ze iz­me­đu lar­ve-nim­fe i kri­la­tog ob­li­ka in­sek­ta.
Sve emer­dže­ri po svo­jim fa­za­ma ili ci­klu­si­ma u pre­o­bra­ža­ju iz nim­fe u for­mi­ra­nog in­sek­ta di­je­li­mo na one ko­ji­ma se lo­vi u fil­mu (to su mu­ši­ce ko­je se na­la­ze od­mah is­pod po­vr­šin­skog slo­ja vo­de ili za­li­je­plje­ne za po­vr­ši­nu vo­de-film, po­put pli­va­ju­ćih nim­fi i pu­pa, za­tim na emer­dže­re ko­ji su po­la-po­la, je­dan dio in­sek­ta se na­la­ze se na po­vr­ši­ni vo­de (tek ras­pu­ca­la kri­la) a dru­gi (ti­je­lo u vo­di u fil­mu), i na ,,pra­vu” emer­džer fa­zu ka­da imi­ti­ra­mo in­sek­ta ko­ji je za­li­je­pljen za po­vr­ši­nu vo­de, sa­mo što ne po­le­ti, sa go­to­vo fo­ri­mi­ra­nim – ra­ši­re­nim kri­li­ma i ko­šu­lji­com ko­ju osta­vlja za so­bom na vo­di.
Uspje­šnost ri­bo­lo­va sa emer­džer mu­ši­ca­ma je go­to­vo za­ga­ran­to­va­na, na­ro­či­to ako na­ve­de­ne imi­ta­ci­je ko­ri­sti­mo za br­za­ke i ta­la­si­će.S.B. Mu­ri­no